حرکت انقلاب اسلامی افغانستان

دانشنامه آزاد فارسی

از احزاب سیاسی- نظامی افغانستان و از گروه های مجاهدین_افغان موسوم به ائتلاف هفتگانۀ پیشاور. این حزب در آذر 1357 با ائتلاف حزب اسلامی افغانستان (به رهبری گلبدین حکمتیار)، جمعیت اسلامی (به رهبری برهان الدین ربانی) و خدام الفرقان (به رهبری مولوی نصرالله منصور) و با ریاست محمدنبی محمدی شکل گرفت. پس از 6 ماه حزب اسلامی و جمعیت اسلامی از این ائتلاف خارج شدند. در سال ۱۳۶۰ مولوی منصور و مولوی رفیع الله مؤذن هم از محمدی منشعب و هر دو جداگانه تحت همان عنوان حرکت انقلاب اسلامی افغانستان، به فعالیتشان تا زمان سقوط دولت کمونیستی کابل ادامه دادند اما پس از آن دوباره به مولوی محمدی ملحق شدند. این گروه که پایگاه هایش در جنوب شرقی و شرق افغانستان (ولایت های قندهار، هلمند، اروزگان، غزنی و پکتیکا) بوده، در طول جنگ های مجاهدین افغان با دولت کمونیستی افغانستان و ارتش شوروی، کمک های مالی و تسلیحاتی زیادی از پاکستان، امریکا و عربستان دریافت کرده است. با سرنگونی حکومت کمونیستی و برقراری دولت اسلامی افغانستان، این سازمان هم به این دولت پیوست و محمدی به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شد. با آغاز قیام طالبان بسیاری از اعضای این گروه به طالبان پیوستند. محمدی نیز در سال ۱۳۷۳ به طور رسمی از طالبان حمایت کرد و در مقابل دولت ربانی قرار گرفت. آخرین انشعاب در حرکت انقلاب اسلامی، پس از پیوستن این حزب به طالبان در سال ۱۳۷۴ صورت گرفت. مولوی نبی محمدی در سال ۲۰۰۱ در پاکستان درگذشت و پسرش احمدنبی محمدی رهبری سازمان را برعهده گرفت و نام آن را به «حرکت انقلاب اسلامی و ملی افغانستان» تغییر داد.

پیشنهاد کاربران

حرکت انقلاب اسلامی افغانستان یکی از گروه های مجاهدین افغان در دوران جنگ شوروی در افغانستان بود. حرکت انقلاب اسلامی به جریان سنت گرا و میانه رو مجاهدین تعلق داشت و بیشتر اعضای آن از قوم پشتو بودند. رهبری این گروه را محمد نبی محمدی برعهده داشت و پایگاه اصلی این سازمان در جنگ با ارتش جمهوری دمکراتیک افغانستان و شوروی در مناطق جنوبی افغانستان شامل ولایات قندهار، هلمند، اورزگان، غزنی، و پکتیکا بود.
...
[مشاهده متن کامل]

حرکت انقلاب اسلامی افغانستان در اصل با ائتلاف سه گروه مجاهدین افغان شامل حزب اسلامی افغانستان به رهبری حکمتیار، جمعیت اسلامی به رهبری برهان الدین ربانی و خدام الفرقان به رهبری مولوی نصرالله منصور، و به ریاست محمدنبی محمدی در ماه قوس ( آذر ) ۱۳۵۷ به وجود آمد، اما پس از شش ماه حزب اسلامی و جمعیت اسلامی از این ائتلاف خارج شدند و محمدی با حمایت پاکستانی ها به کار خود ادامه داد. در سال ۱۳۶۰، مولوی منصور و مولوی رفیع الله مؤذن هم از محمدی انشعاب کردند و هر دو جداگانه تحت همان عنوان حرکت انقلاب اسلامی افغانستان، به فعالیتشان تا زمان سقوط دولت کمونیستی کابل ادامه دادند اما پس از آن دوباره به مولوی محمدی ملحق شدند.
با سرنگونی حکومت کمونیستی و برقراری دولت اسلامی افغانستان این سازمان هم به این دولت پیوست و محمدی رهبر آن به عنوان معاون رئیس جمهور ربانی انتخاب شد اما با آغاز قیام طالبان بسیاری از اعضای این گروه به طالبان پیوستند چراکه ملا محمد عمر رهبر طالبان نیز خود یکی از فرماندهان حرکت انقلاب اسلامی در دوران جنگ با شوروی بود. رهبری سازمان نیز با نزدیک شدن طالبان به کابل در سال ۱۳۷۳ به طور رسمی از طالبان حمایت کرده و در مقابل دولت ربانی قرار گرفتند.
آخرین انشعاب در حرکت انقلاب اسلامی، پس از پیوستن این حزب به طالبان در سال ۱۳۷۴ صورت گرفت. غلام گل مصلح، مسؤول نظامی حرکت انقلاب اسلامی که در حکومت ربانی رئیس اپراسیون وزارت دفاع و رئیس کل اداره ترافیک بود با جمعی از اعضای شورای اجرایی حرکت انقلاب، تحت عنوان همین حزب به همکاری خود با دولت ربانی ادامه داد و در دوران جنگ علیه طالبان دفتری در شهر مشهد تأسیس کرده و نشریه صراط المستقیم را منتشر می کرد.
مولوی نبی محمدی در سال ۲۰۰۱ در پاکستان درگذشت و پسرش احمدنبی محمدی رهبری سازمان را بر عهده گرفته و نام آن را به «حرکت انقلاب اسلامی و ملی افغانستان» تغییر داد. این گروه در سال ۲۰۰۵ به جبهه ملی تفاهم شامل ۱۲ گروه اپوزیسیون دولت افغانستان پیوست که البته این جبهه عمر چندانی نداشت.

حرکت انقلاب اسلامی افغانستان
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/حرکت_انقلاب_اسلامی_افغانستان

بپرس