حروه

لغت نامه دهخدا

( حروة ) حروة. [ ح َرْ وَ ] ( ع اِ ) تبش در دهن از تیزی خورش. گرمی در حلق و سینه و سراز خشم و درد و تیزی مزه خردل و سپندان و مانند آن. بوی گنده یا تیزی چنانکه در سر و امثال آن باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس