حروف عالیات

اصطلاحی عرفانی، مترادف با اصطلاحِ حروفِ عِلْوِیّه. همۀ پدیده های هستی که در این جهان موجود شده اند، در جهان دیگر حقیقتی دارند که از یک هستۀ برتر تشکیل شده، در حقیقت پدیده های مادی جلوه ای از عین خود در جهان برتر هستند. مانند هسته و دانۀ یک درخت که اصلش در زیر خاک پنهان است و خود درخت با شاخ و برگ هایش در این جهان پدیدارند. عرفا به آن هسته های اولیه که در جهان برتر حضور دارند و به ماده درنمی آیند، حروف عالیات می گویند، یعنی حروفی که در جایگاه های بلندند و جهان تجلّی آن هاست. وصفِ عالیات در این اصطلاح، اشاره به مرتبه ای است که به عنوانِ محلِّ این حروف درنظر گرفته می شود، چه عالی تر از آن مرحله، برای اعیان ممکنات متصوّر نیست.