[ویکی فقه] حروف بیان گر واقعیتی خارجی را حروف حکایی گویند.
حروف حکایی، مقابل حروف ایجادی است و به حروفی گفته می شود که معنای حکایی دارد؛ یعنی معنایی که از واقعیتی در خارج حکایت می نماید.
معنای حکایی داشتن حرف
در این که آیا حرف، معنای حکایی دارد یا نه، اختلاف وجود دارد؛ برخی هم چون مرحوم «نایینی» تمامی حروف را دارای معنای ایجادی دانسته و اعتقاد دارند که همه حروف ایجاد نسبت می کنند و معانی آنها قبل از استعمال ثبات و تقرری نداشته و به همین دلیل در آنها حکایتی وجود ندارد.اما برخی معتقدند بیشتر حروف، معنای حکایی دارند، مانند: «مِن»؛ «الی»؛ «علی»؛ «فی» و غیره؛ برای مثال، حرف «فی» از نسبت ظرفیه میان ظرف و مظروف حکایت می کند.
عناوین مرتبط
معنای حکایی؛ حروف ایجادی.
حروف حکایی، مقابل حروف ایجادی است و به حروفی گفته می شود که معنای حکایی دارد؛ یعنی معنایی که از واقعیتی در خارج حکایت می نماید.
معنای حکایی داشتن حرف
در این که آیا حرف، معنای حکایی دارد یا نه، اختلاف وجود دارد؛ برخی هم چون مرحوم «نایینی» تمامی حروف را دارای معنای ایجادی دانسته و اعتقاد دارند که همه حروف ایجاد نسبت می کنند و معانی آنها قبل از استعمال ثبات و تقرری نداشته و به همین دلیل در آنها حکایتی وجود ندارد.اما برخی معتقدند بیشتر حروف، معنای حکایی دارند، مانند: «مِن»؛ «الی»؛ «علی»؛ «فی» و غیره؛ برای مثال، حرف «فی» از نسبت ظرفیه میان ظرف و مظروف حکایت می کند.
عناوین مرتبط
معنای حکایی؛ حروف ایجادی.
wikifeqh: حروف_حکایی