حرمگاه. [ ح َ رَ ] ( اِ مرکب ) محل سرای. و بمعنی منکوحه و حلیله نیز آرند، تسمیةالحال باسم المحل. فارسیان بر بعض الفاظ با وصف معنی ظرفیت لفظ، گاه و خانه زیاده کنند، چنانکه حرمگاه و مکتب خانه و بزمگاه و حرم سرا. ( از غیاث ) : نهانخانه صبحگاهی شود حرمگاه سِرّ الهی شود.
