حرمازی
لغت نامه دهخدا
حرمازی. [ ] ( اِخ ) حسن بن علی اعرابی بدوی راویة، مکنی به ابی علی. او به بصره آمد و در آنجا اقامت گزید. از اوست : کتاب خلق الانسان. ( ابن الندیم ). و در جای دیگر ابن الندیم در تحت کلمه حرمازی مطلق گوید: او را پنجاه ورقه شعر است. و ظاهراً این شاعر همان مؤلف کتاب خلق الانسان است. و در بعض کتب لغت آمده است که حرمازی از قدماء لغویین بصره است. و ابوریحان بیرونی در فصل اسماء اللاَّلی و صفاتها ( الجماهر چ حیدرآباد ص 107 ) گوید: و قال الحرمازی فی توأم انه قصبة عمان مما یلی الساحل و صحار مما یلی الجبل علی طرق المفازة و بینهما عشرون فرسخاً. و از این نقل ظاهر میشود که حرمازی کتاب دیگری هم در مطلق لغات یا اعلام جغرافیائی داشته است و توأمیة نامی از نامهای لؤلؤ است منسوب به این قصبه.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید