حرقی
لغت نامه دهخدا
حرقی. [ ح ُ ] ( ص نسبی ) نسبت است به حرقة، قبیله ای از همدان. ( سمعانی ).
حرقی. [ ح ُ ] ( اِخ ) جابربن زید یحمدی ازدی حرقی جوفی ، مکنی به ابوالشعثاء. یکی از أئمه سنت و از یاران عبداﷲبن عباس است. اصل او از حرقه ناحیه ای به عمان است و او راجوفی نیز گویند، چه مدتی در «درب الجوف » بصره سکونت داشت. از ابن عباس روایت دارد، و عمربن دینار از وی روایت کند. در 93 هَ. ق. درگذشت. ( معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید