حرقفه

لغت نامه دهخدا

( حرقفة ) حرقفة. [ ح َ ق َ ف َ ] ( ع اِ ) یا عظم حرقفه. استخوان سر سرین که بر زمین آید گاه ِ نشستن. ( منتهی الارب ). یکی از سه استخوان سرین. استخوان تهیگاه. استخوان خاصره. عزلة. حرککة. ج ، حَراقِف. ( منتهی الارب ). حراکیک. || ( مص ) حرقفه حمار، اتان ( ماچه خر ) را؛ گرفتن خر نر سر سرین ماچه خر را. ( از منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) خاصره

فرهنگ معین

(حِ قَ فَ یا فِ ) [ ع . حرقفة ] (اِ. ) خاصره .

فرهنگ عمید

استخوان سر ران، استخوانی در لگن خاصره.

مترادف ها

ilium (اسم)
حرقفه، استخوان حرقفی

پیشنهاد کاربران

بپرس