حرفوشی

لغت نامه دهخدا

حرفوشی. [ ح َ ] ( اِخ ) محمدبن علی بن احمد حویزی حرفوشی شامی عاملی. از ادباء شام که به ایران مهاجرت کرد و در ربیع دوم 1059 هَ. ق. درگذشت. او راست : شرح زبدةالاصول. اللاَّلی السنیة فی شرح الاجرومیة. شرح التهذیب در نحو. شرح شرح فاکهی بر قطر. شرح شرح کافیجی بر قواعد ابن هشام. المختلف در نحو. طرائف النظام و لطائف الانسجام در ادب. سیدعلیخان قصیده او را که در 1026 هَ. ق. در ستایش استاد خویش شرف الدین دمشقی گفته آورده است. ( سلافةالعصر صص 315-316 ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حرفوشی (ابهام زدایی). حرفوشی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابراهیم بن محمد حرفوشی عاملی کرکی اصفهانی، از فقها و محدّثین اصفهان در قرن یازدهم هجری• امیر جهجاه بن مصطفی حرفوشی، از شخصیت های خاندان آل حرفوش• امیریونس حرفوشی، از شخصیت های خاندان آل حرفوش• محمد بن علی حرفوشی حریری کرکی، مشهورترین و پرآوازه ترین دانشمند خاندان آل حرفوش• موسی بن علی حرفوشی، پسر علی بن موسی حرفوشی از شخصیت های خاندان آل حرفوش
...

پیشنهاد کاربران

بپرس