حرف اشباع
لغت نامه دهخدا
دوش شبی بود خوب و رخشانا
پروین پیدا و ماه تابانا.
وآنرا الف اشباع خواندندی از بهر آنکه تولد الف جز از اشباع فتحه ماقبل نخیزد. و متأخران شعراء استعمال این الف را عیبی فاحش شمرند و البته جایز ندارند. و چون این مقدمات معلوم شد، بدان که هرچه از این جمله حروف مفرده و ظاهرالترکیب است چون الف دعا و ندا والف تعظیم و تعجب و الف نسبت نشاید که رَوی سازند و بناء شعر بر آن نهند. ( المعجم ص 209 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید