[ویکی فقه] فعل دارای حرمتِ مشروط به چیز دیگر را حرام مشروط گویند.
حرام مشروط، مقابل حرام مطلق می باشد، و عبارت است از فعل حرامی که حرمتش متوقف و مشروط بر وجود چیزی غیر از شرایط تکلیف می باشد؛ مانند محرمات احرام، هم چون حرمت استعمال بوی خوش، که حکم حرمت، مشروط به این است که شخص در حالت احرام باشد؛ یعنی بعد از این که شخص در میقات، محرم شد، این حرمت برای او به وجود می آید و قبل از آن چنین حرمتی وجود ندارد.
نکته
مشروط و مطلق بودن، نسبت به چیزهایی است که از شرایط حصول تکلیف نباشد، وگرنه تمام محرمات مشروط خواهد شد؛ بنابراین، مشروط و مطلق بودن از صفات نسبی و اضافی شمرده شده است؛ یعنی ممکن است حرامی نسبت به چیزی مطلق و نسبت به چیز دیگر مشروط باشد.
حرام مشروط، مقابل حرام مطلق می باشد، و عبارت است از فعل حرامی که حرمتش متوقف و مشروط بر وجود چیزی غیر از شرایط تکلیف می باشد؛ مانند محرمات احرام، هم چون حرمت استعمال بوی خوش، که حکم حرمت، مشروط به این است که شخص در حالت احرام باشد؛ یعنی بعد از این که شخص در میقات، محرم شد، این حرمت برای او به وجود می آید و قبل از آن چنین حرمتی وجود ندارد.
نکته
مشروط و مطلق بودن، نسبت به چیزهایی است که از شرایط حصول تکلیف نباشد، وگرنه تمام محرمات مشروط خواهد شد؛ بنابراین، مشروط و مطلق بودن از صفات نسبی و اضافی شمرده شده است؛ یعنی ممکن است حرامی نسبت به چیزی مطلق و نسبت به چیز دیگر مشروط باشد.
wikifeqh: حرام_مشروط