[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
علی بن احمد، مفسر، فقیه، زاهد و صوفی مالکی مغربی قرن ششم و هفتم. وی منسوب به حرّاله از توابع شهر مُرسیه واقع در مشرق اندلس، است. اگر چه برخی از منابع مشهور نام او را حرّانی ضبط کرده اند، اما چون ذهبی در کتابهای دیگر خود صورت صحیح را به همراه توضیحاتی دالّ بر صحت آن آورده، قطعاً در میزان الاعتدال تصحیف روی داده و لفظ مصحّف عینآ به لسان المیزان ابن حجر نیز انتقال یافته است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی در شهر مراکش متولد شد و رشد یافت و دوران آغازین علم آموزی خویش را در همانجا سپری کرد. حرّالی از محضر ابن قطان (رئیس طلاب مراکش) و کتّانی (فقیه و زاهد اهل فاس) بهره مند گردید و ادبیات عرب را در اندلس نزد ابن خروف و ابوالحجاج ابن هوی آموخت. وی پس از کسب علوم و معارف در مغرب، سفری طولانی را به مشرق (مصر، شام و حجاز) آغاز نمود.
حرّالی در مشرق، دائماً از نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان می کرد. و با شرکت در جلسات تفسیر در مدینه سرمایه علمی مناسبی برای تألیف تفسیر خود مهیا نمود. وی به زیارت خانه خدا نیز نایل شد و شاهدی نیز دالّ بر حضور و اقامت موقت وی در قاهره موجود است.
او در مدت حضورش در مشرق با علمای بسیاری دیدار کرد. پس از آن به مغرب بازگشت و در شهر ساحلی بجایه سکونت گزید، اما مجدداً به مشرق بازگشت و به بِلْبَیس مصر، واقع در مسیر شام رفت ولی مجبور به ترک آنجا گردید، سپس به طرابلس شام رفت و در نهایت در سرزمین شام شهر حَماه را برای سکونت برگزید، در همانجا ازدواج کرد و در کنار شیخ شرف الدین ابن البارزی، قاضی آن شهر روزگار گذراند. و در همان مکان درگذشت.
حرّالی دارای صفات پسندیده و اهل فضائل و برخوردار از هیئتی نیک بود. ذریه پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم را بسیار تکریم می نمود. با توجه به زهدی که اختیار کرده بود، نصیب بسیار اندکی از دنیا داشت. بنا به گفته خودش در یک دوره هفت ساله جهاد با نفس، به مقامی دست یافته بود که اقبال و ادبار خلق در نظرش هیچ ارزشی نداشت.
حلم و اخلاق نیکوی او را نیز بسیار ستوده اند. به سبب شیوایی بیان و فصاحت کلام، مردم حَماه به مجلس وعظ و خطابه او روی آوردند.
حرّالی در علم نیز سرآمد روزگار و صاحب دانشهای گوناگون بود تا جایی که عده ای که او را نمی شناختند، در تسلط او برچنین دایره گسترده ای از علوم تردید می کردند. بنا به گفته ذهبی ، شیخ شرف الدین ابن البارزی منزلت رفیع علمی وی را ستوده و از او به بزرگی یاد کرده است. زبیدی (همانجا) هم وی را مدرّس یازده علم و از عجایب روزگار در فهم و استنباط حقایق معرفی کرده است.
علی بن احمد، مفسر، فقیه، زاهد و صوفی مالکی مغربی قرن ششم و هفتم. وی منسوب به حرّاله از توابع شهر مُرسیه واقع در مشرق اندلس، است. اگر چه برخی از منابع مشهور نام او را حرّانی ضبط کرده اند، اما چون ذهبی در کتابهای دیگر خود صورت صحیح را به همراه توضیحاتی دالّ بر صحت آن آورده، قطعاً در میزان الاعتدال تصحیف روی داده و لفظ مصحّف عینآ به لسان المیزان ابن حجر نیز انتقال یافته است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی در شهر مراکش متولد شد و رشد یافت و دوران آغازین علم آموزی خویش را در همانجا سپری کرد. حرّالی از محضر ابن قطان (رئیس طلاب مراکش) و کتّانی (فقیه و زاهد اهل فاس) بهره مند گردید و ادبیات عرب را در اندلس نزد ابن خروف و ابوالحجاج ابن هوی آموخت. وی پس از کسب علوم و معارف در مغرب، سفری طولانی را به مشرق (مصر، شام و حجاز) آغاز نمود.
حرّالی در مشرق، دائماً از نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان می کرد. و با شرکت در جلسات تفسیر در مدینه سرمایه علمی مناسبی برای تألیف تفسیر خود مهیا نمود. وی به زیارت خانه خدا نیز نایل شد و شاهدی نیز دالّ بر حضور و اقامت موقت وی در قاهره موجود است.
او در مدت حضورش در مشرق با علمای بسیاری دیدار کرد. پس از آن به مغرب بازگشت و در شهر ساحلی بجایه سکونت گزید، اما مجدداً به مشرق بازگشت و به بِلْبَیس مصر، واقع در مسیر شام رفت ولی مجبور به ترک آنجا گردید، سپس به طرابلس شام رفت و در نهایت در سرزمین شام شهر حَماه را برای سکونت برگزید، در همانجا ازدواج کرد و در کنار شیخ شرف الدین ابن البارزی، قاضی آن شهر روزگار گذراند. و در همان مکان درگذشت.
حرّالی دارای صفات پسندیده و اهل فضائل و برخوردار از هیئتی نیک بود. ذریه پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم را بسیار تکریم می نمود. با توجه به زهدی که اختیار کرده بود، نصیب بسیار اندکی از دنیا داشت. بنا به گفته خودش در یک دوره هفت ساله جهاد با نفس، به مقامی دست یافته بود که اقبال و ادبار خلق در نظرش هیچ ارزشی نداشت.
حلم و اخلاق نیکوی او را نیز بسیار ستوده اند. به سبب شیوایی بیان و فصاحت کلام، مردم حَماه به مجلس وعظ و خطابه او روی آوردند.
حرّالی در علم نیز سرآمد روزگار و صاحب دانشهای گوناگون بود تا جایی که عده ای که او را نمی شناختند، در تسلط او برچنین دایره گسترده ای از علوم تردید می کردند. بنا به گفته ذهبی ، شیخ شرف الدین ابن البارزی منزلت رفیع علمی وی را ستوده و از او به بزرگی یاد کرده است. زبیدی (همانجا) هم وی را مدرّس یازده علم و از عجایب روزگار در فهم و استنباط حقایق معرفی کرده است.
wikiahlb: حرّالی
[ویکی اهل البیت] حرّالی. این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
علی بن احمد، مفسر، فقیه، زاهد و صوفی مالکی مغربی قرن ششم و هفتم. وی منسوب به حرّاله از توابع شهر مُرسیه واقع در مشرق اندلس، است. اگر چه برخی از منابع مشهور نام او را حرّانی ضبط کرده اند، اما چون ذهبی در کتابهای دیگر خود صورت صحیح را به همراه توضیحاتی دالّ بر صحت آن آورده، قطعاً در میزان الاعتدال تصحیف روی داده و لفظ مصحّف عینآ به لسان المیزان ابن حجر نیز انتقال یافته است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی در شهر مراکش متولد شد و رشد یافت و دوران آغازین علم آموزی خویش را در همانجا سپری کرد. حرّالی از محضر ابن قطان (رئیس طلاب مراکش) و کتّانی (فقیه و زاهد اهل فاس) بهره مند گردید و ادبیات عرب را در اندلس نزد ابن خروف و ابوالحجاج ابن هوی آموخت. وی پس از کسب علوم و معارف در مغرب، سفری طولانی را به مشرق (مصر، شام و حجاز) آغاز نمود.
حرّالی در مشرق، دائماً از نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان می کرد. و با شرکت در جلسات تفسیر در مدینه سرمایه علمی مناسبی برای تألیف تفسیر خود مهیا نمود. وی به زیارت خانه خدا نیز نایل شد و شاهدی نیز دالّ بر حضور و اقامت موقت وی در قاهره موجود است.
او در مدت حضورش در مشرق با علمای بسیاری دیدار کرد. پس از آن به مغرب بازگشت و در شهر ساحلی بجایه سکونت گزید، اما مجدداً به مشرق بازگشت و به بِلْبَیس مصر، واقع در مسیر شام رفت ولی مجبور به ترک آنجا گردید، سپس به طرابلس شام رفت و در نهایت در سرزمین شام شهر حَماه را برای سکونت برگزید، در همانجا ازدواج کرد و در کنار شیخ شرف الدین ابن البارزی، قاضی آن شهر روزگار گذراند. و در همان مکان درگذشت.
حرّالی دارای صفات پسندیده و اهل فضائل و برخوردار از هیئتی نیک بود. ذریه پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم را بسیار تکریم می نمود. با توجه به زهدی که اختیار کرده بود، نصیب بسیار اندکی از دنیا داشت. بنا به گفته خودش در یک دوره هفت ساله جهاد با نفس، به مقامی دست یافته بود که اقبال و ادبار خلق در نظرش هیچ ارزشی نداشت.
علی بن احمد، مفسر، فقیه، زاهد و صوفی مالکی مغربی قرن ششم و هفتم. وی منسوب به حرّاله از توابع شهر مُرسیه واقع در مشرق اندلس، است. اگر چه برخی از منابع مشهور نام او را حرّانی ضبط کرده اند، اما چون ذهبی در کتابهای دیگر خود صورت صحیح را به همراه توضیحاتی دالّ بر صحت آن آورده، قطعاً در میزان الاعتدال تصحیف روی داده و لفظ مصحّف عینآ به لسان المیزان ابن حجر نیز انتقال یافته است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی در شهر مراکش متولد شد و رشد یافت و دوران آغازین علم آموزی خویش را در همانجا سپری کرد. حرّالی از محضر ابن قطان (رئیس طلاب مراکش) و کتّانی (فقیه و زاهد اهل فاس) بهره مند گردید و ادبیات عرب را در اندلس نزد ابن خروف و ابوالحجاج ابن هوی آموخت. وی پس از کسب علوم و معارف در مغرب، سفری طولانی را به مشرق (مصر، شام و حجاز) آغاز نمود.
حرّالی در مشرق، دائماً از نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان می کرد. و با شرکت در جلسات تفسیر در مدینه سرمایه علمی مناسبی برای تألیف تفسیر خود مهیا نمود. وی به زیارت خانه خدا نیز نایل شد و شاهدی نیز دالّ بر حضور و اقامت موقت وی در قاهره موجود است.
او در مدت حضورش در مشرق با علمای بسیاری دیدار کرد. پس از آن به مغرب بازگشت و در شهر ساحلی بجایه سکونت گزید، اما مجدداً به مشرق بازگشت و به بِلْبَیس مصر، واقع در مسیر شام رفت ولی مجبور به ترک آنجا گردید، سپس به طرابلس شام رفت و در نهایت در سرزمین شام شهر حَماه را برای سکونت برگزید، در همانجا ازدواج کرد و در کنار شیخ شرف الدین ابن البارزی، قاضی آن شهر روزگار گذراند. و در همان مکان درگذشت.
حرّالی دارای صفات پسندیده و اهل فضائل و برخوردار از هیئتی نیک بود. ذریه پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم را بسیار تکریم می نمود. با توجه به زهدی که اختیار کرده بود، نصیب بسیار اندکی از دنیا داشت. بنا به گفته خودش در یک دوره هفت ساله جهاد با نفس، به مقامی دست یافته بود که اقبال و ادبار خلق در نظرش هیچ ارزشی نداشت.