حذیر

لغت نامه دهخدا

حذیر. [ ح َ ] ( ع ص ) حذرکننده. ترساننده و پرهیزگوینده از چیزی. ( منتهی الارب ) :
حق همی خواهد که هر میر و اسیر
با رجاء و خوف باشند و حذیر.
مولوی.

حذیر. [ ح َ ] ( اِخ ) ابن علقمةبن ابی الجون خزاعی. پسرعم سلیمان بن صردبن ابی الجون صحابی مشهور و پسر برادر اکثم بن ابی الجون است. پسری بنام میسرة داشت ، و با کثیر عزة شاعر خزاعی داستانی دارد، و کثیر در قصیده ای خطاب به وی چنین آرد:
اذاما قطعنا من قریش قرابة
بای قسی نخبر النبل میسرا.
کلبی در «الجمهرة» او را یاد کرده است. ( الاصابة قسم سوم ج 1 ص 59 ).

فرهنگ فارسی

حذر کننده ترساننده و پرهیز گوینده از چیزی

فرهنگ عمید

ویژگی کسی که از چیزی بسیار می ترسد، حذرکننده.

پیشنهاد کاربران

محذور
کسی که از چیزی یا کسی حذر کند و بترسد
حذر کننده
برحذر
حق همی خواهد که هر میر و اسیر
با رجا و خوف باشند و حذیر
✏ �مولوی�

بپرس