حذمه

لغت نامه دهخدا

( حذمة ) حذمة. [ ح ُ ذَ م َ ] ( ع ص ) زن کوتاه بالا. ( مهذب الاسماء ). و در منتهی الارب آمده است : کوتاه که گام نزدیک گذارد. در مؤنث و مذکر یکسان است. ( اقرب الموارد ).

حذمة. [ ح ُ ذَ م َ ] ( اِخ ) نام اسپی است. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس