حذفور

لغت نامه دهخدا

حذفور. [ ح ُ ] ( ع اِ ) کرانه. || سوی. || شریف. || جماعت کثیرة. ج ، حذافیر. || اخذ بحذفور چیزی را؛ اخذ تمام آن. ( منتهی الارب ). رجوع به حذفار شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس