[ویکی فقه] حدیث سُفره، حدیث مورد استناد در اثبات برائت شرعی است.
حدیث سفره، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی، به آن استدلال شده است و مضمونی قریب به حدیث سعه دارد. در این حدیث امام صادق علیه السّلام می فرماید:«ان امیرالمؤمنین علیه السّلام سئل عن سفرة وجدت فی طریق مطروحة کثیر لحمها و خبزها و جبنها و بیضها و فیها سکین فقال امیرالمؤمنین علیه السّلام یقوَّم ما فیها ثم یؤکل لانه یفسد و لیس له بقاء فاذا جاء طالبها غرموا له الثمن قیل له یا امیرالمؤمنین لایدری سفرة مسلم او سفرة مجوسی فقال هم فی سعة حتی یعلموا؛ از امیرمؤمنان علیه السّلام درباره سفره ای که در راه انداخته شده است و بر روی آن مقدار زیادی نان، گوشت، پنیر و تخم مرغ قرار دارد و چاقویی نیز بر روی آن است سئوال می شود، حضرت می فرماید: محتویات سفره، قیمت گذاری شود و سپس خوردن آن جایز است، زیرا در غیر این صورت، فاسد می شود و اگر صاحب آن آمد و قیمت آن را مطالبه کرد به او پرداخت شود. به حضرت گفته شد: ممکن است این سفره را شخصی مجوسی انداخته باشد، ایشان فرمود: تا وقتی که علم به آن ندارند، در امان هستند و می توانند محتویات سفره را بخورند». به کلامی که در ذیل حدیث آمده است (هم فی سعة حتی یعلموا) برای اثبات برائت ، استدلال شده است، اما برخی به آن اشکال کرده اند که این قضیه خارجیه شخصیه است و حکم ، اختصاص به مورد خاص دارد و نمی توان به غیر آن سرایت داد، زیرا تعبیر، «هم فی سعة حتی یعلموا» است، نه «الناس فی سعة حتی یعلموا» تا قضیه کلی باشد و گفته شود مورد مخصص نیست.
حدیث سفره، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی، به آن استدلال شده است و مضمونی قریب به حدیث سعه دارد. در این حدیث امام صادق علیه السّلام می فرماید:«ان امیرالمؤمنین علیه السّلام سئل عن سفرة وجدت فی طریق مطروحة کثیر لحمها و خبزها و جبنها و بیضها و فیها سکین فقال امیرالمؤمنین علیه السّلام یقوَّم ما فیها ثم یؤکل لانه یفسد و لیس له بقاء فاذا جاء طالبها غرموا له الثمن قیل له یا امیرالمؤمنین لایدری سفرة مسلم او سفرة مجوسی فقال هم فی سعة حتی یعلموا؛ از امیرمؤمنان علیه السّلام درباره سفره ای که در راه انداخته شده است و بر روی آن مقدار زیادی نان، گوشت، پنیر و تخم مرغ قرار دارد و چاقویی نیز بر روی آن است سئوال می شود، حضرت می فرماید: محتویات سفره، قیمت گذاری شود و سپس خوردن آن جایز است، زیرا در غیر این صورت، فاسد می شود و اگر صاحب آن آمد و قیمت آن را مطالبه کرد به او پرداخت شود. به حضرت گفته شد: ممکن است این سفره را شخصی مجوسی انداخته باشد، ایشان فرمود: تا وقتی که علم به آن ندارند، در امان هستند و می توانند محتویات سفره را بخورند». به کلامی که در ذیل حدیث آمده است (هم فی سعة حتی یعلموا) برای اثبات برائت ، استدلال شده است، اما برخی به آن اشکال کرده اند که این قضیه خارجیه شخصیه است و حکم ، اختصاص به مورد خاص دارد و نمی توان به غیر آن سرایت داد، زیرا تعبیر، «هم فی سعة حتی یعلموا» است، نه «الناس فی سعة حتی یعلموا» تا قضیه کلی باشد و گفته شود مورد مخصص نیست.
wikifeqh: حدیث_سفره