[ویکی نور] حدیث الروافض تألیف سعید ابومعاش ازجمله آثار این نویسنده پرکار در دفاع از حریم تشیع و پاسخ به شبهات مخالفین است که به زبان عربی در یک مجلد منتشر شده است.
کتاب در یازده فصل نگارش شده است. در ابتدای هر فصل شبهه، مسئله یا فضیلتی از امام علی(ع) مطرح و سپس به شیوه ای منصفانه و مستدل مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
شیوه نگارش اثر محققانه و با استناد به منابع مختلف اهل سنت است. نویسنده در موضوعاتی ترجیح داده که تنها با ارائه مستندات و موارد متعدد استدلال کند؛ به عنوان مثال در بحث پرهیز از بغض اهل بیت(ع) به مطالب 13 منبع اهل سنت اشاره کرده و سپس تأکید کرده که این اندکی از روایات در این زمینه است
از شبهات مطرح شده در فصل اول شبهه ای است که با روایت «اصحابی کالنجوم» مرتبط است، علامه کراجکی بر این روایت ردیه ای نوشته است و می گوید: یکی از امور عجیب، غلو اهل سنت در بزرگ نمودن صحابه و افراط در تعظیم آن ها است چنان که می گویند: کسی که یکی از صحابه را تنقیص کند به بهشت نمی رود و کسی که سخن زشتی را از آن ها روایت کند مسلمان نیست. و می گویند ما از آن ها عیبی سراغ نداریم و گناهی از آن ها سر نزده است و کسی را که در این موضوع با آن ها مخالفت کند زندیق است و کسی که با آن ها به مناظره بپردازد و از آن ها دلیل بخواهد، بدعت گذار شریر رافضی است. این در حالی است که اهل سنت درباره رسولان برگزیده و انبیای برتر، که خداوند متعال به ایشان بر جهانیان احتجاج کرده، سخنانی می گویند که لرزه بر اندام انسان می اندازد. سؤال اینجاست که چگونه اتهام باطل به انبیا، اسلام و حیا و طعنه به حق زدن بر برخی صحابه منافق ضلالت و کفر است؟ چگونه طعنه زننده بر انبیای برگزیده، راست گو و کسی که عیبی بر یکی از صحابه غیر معصوم بگیرد رافضی زندیق است؟
در دومین فصل کتاب چنین می خوانیم که صراط مستقیم امیرالمؤمنین علی(ع) است نه کس دیگری. ترمذی در المناقب المرتضویة از امام علی(ع) چنین نقل کرده است: «من کسی هستم که رسول الله(ص) به او فرمود یا علی راه، راه توست و موضع، موضع توست». حافظ حاکم حسکانی در شواهد التنزیل، به اسنادش از ابوزبیر از جابر بن عبدالله نقل کرده که رسول الله(ص) فرمود: «خداوند علی و زوجه و فرزندانش را حجت های خداوند بر خلقش قرار داد؛ ایشان ابواب علم در امت من هستند. کسی که به ایشان هدایت جوید به صراط مستقیم هدایت می شود»
در بخش دیگری از این فصل شمه ای از فضائل آنحضرت ذکر شده است: ازجمله نعمت های خداوند بر علی بن ابی طالب(ع) پرورش یافتن در دامن رسول الله(ص) بود. آنحضرت اولین کسی بود که به رسول الله(ص) ایمان آورد و در سن دوازده سالگی آنچه را که از جانب خداوند آورده بود تصدیق نمود
کتاب در یازده فصل نگارش شده است. در ابتدای هر فصل شبهه، مسئله یا فضیلتی از امام علی(ع) مطرح و سپس به شیوه ای منصفانه و مستدل مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
شیوه نگارش اثر محققانه و با استناد به منابع مختلف اهل سنت است. نویسنده در موضوعاتی ترجیح داده که تنها با ارائه مستندات و موارد متعدد استدلال کند؛ به عنوان مثال در بحث پرهیز از بغض اهل بیت(ع) به مطالب 13 منبع اهل سنت اشاره کرده و سپس تأکید کرده که این اندکی از روایات در این زمینه است
از شبهات مطرح شده در فصل اول شبهه ای است که با روایت «اصحابی کالنجوم» مرتبط است، علامه کراجکی بر این روایت ردیه ای نوشته است و می گوید: یکی از امور عجیب، غلو اهل سنت در بزرگ نمودن صحابه و افراط در تعظیم آن ها است چنان که می گویند: کسی که یکی از صحابه را تنقیص کند به بهشت نمی رود و کسی که سخن زشتی را از آن ها روایت کند مسلمان نیست. و می گویند ما از آن ها عیبی سراغ نداریم و گناهی از آن ها سر نزده است و کسی را که در این موضوع با آن ها مخالفت کند زندیق است و کسی که با آن ها به مناظره بپردازد و از آن ها دلیل بخواهد، بدعت گذار شریر رافضی است. این در حالی است که اهل سنت درباره رسولان برگزیده و انبیای برتر، که خداوند متعال به ایشان بر جهانیان احتجاج کرده، سخنانی می گویند که لرزه بر اندام انسان می اندازد. سؤال اینجاست که چگونه اتهام باطل به انبیا، اسلام و حیا و طعنه به حق زدن بر برخی صحابه منافق ضلالت و کفر است؟ چگونه طعنه زننده بر انبیای برگزیده، راست گو و کسی که عیبی بر یکی از صحابه غیر معصوم بگیرد رافضی زندیق است؟
در دومین فصل کتاب چنین می خوانیم که صراط مستقیم امیرالمؤمنین علی(ع) است نه کس دیگری. ترمذی در المناقب المرتضویة از امام علی(ع) چنین نقل کرده است: «من کسی هستم که رسول الله(ص) به او فرمود یا علی راه، راه توست و موضع، موضع توست». حافظ حاکم حسکانی در شواهد التنزیل، به اسنادش از ابوزبیر از جابر بن عبدالله نقل کرده که رسول الله(ص) فرمود: «خداوند علی و زوجه و فرزندانش را حجت های خداوند بر خلقش قرار داد؛ ایشان ابواب علم در امت من هستند. کسی که به ایشان هدایت جوید به صراط مستقیم هدایت می شود»
در بخش دیگری از این فصل شمه ای از فضائل آنحضرت ذکر شده است: ازجمله نعمت های خداوند بر علی بن ابی طالب(ع) پرورش یافتن در دامن رسول الله(ص) بود. آنحضرت اولین کسی بود که به رسول الله(ص) ایمان آورد و در سن دوازده سالگی آنچه را که از جانب خداوند آورده بود تصدیق نمود
wikinoor: حدیث_الروافض