حدواء

لغت نامه دهخدا

حدواء. [ ح َدْ ] ( ع اِ ) باد شمال که سحاب براند. ( معجم البلدان ) ( منتهی الارب ).

حدواء. [ ح َ دَ ] ( اِخ ) نام موضعی است. نام جائیست. ( معجم البلدان ). غیر از حدوداء است.

پیشنهاد کاربران

بپرس