حداد فواد

حَدّاد، فؤاد (۱۹۲۷ـ۱۹۸۵)
شاعر مصری. از پایه گذاران جنبش شعر گفتاری معاصر عربی بود. اشعارش نظرات انتقادی بسیاری را جلب کرده است. شاعران امروز عرب معتقدند که شعر او مسیر شعر گفتاری (جدا از شعر نو) را از ریشه تغییر داده است. او از رئالیسم انتقادی استادش، محمود بایرام تونسی، فراتر رفت و نوعی شعر جدلی و ستیزه گر ابداع کرد که ایدئولوژی های هویت جمعی را هم می ستود و هم می آزمود. آشنایی حداد با شعر تجربی فرانسه و تأملش در باورهای صوفیانه (در کتاب حضور پارک، ۱۹۸۵)، تاریخ اسلام و مصر (در کتاب از پرتو خیال و سازندگی نسل ها در تاریخ قاهره، ۱۹۸۴)، پان عربیسم و تعهد به رهایی فلسطین، در بیان شعری او هویداست. هرچند که در دیوان های پیشین او، مانند به نیروی کشاورزان و به نیروی کارگران (۱۹۶۷) و سخن مصر (۱۹۷۵)، و نیز در مرثیه نامۀ بلندش شهادت عبدالناصر، (۱۹۷۱ـ۱۹۷۰)، مصر و سیاست، حضوری بارزتر و ملت و عامه مفهومی وسیع تر دارد. هجده دیوان شعر از او به چاپ رسیده که جملگی به زبان عامیانه است.