حد در فلسفه

[ویکی فقه] حدّ، اصطلاحی در منطق و فلسفه می باشد .
حد در لغت به معنای مرز، فاصله بین دو چیز، و جدا کردن چیزی از چیز دیگر است.
حد در منطق
و در اصطلاحِ منطق، نوعی از تعریف و قولی است که بر ماهیت شیء دلالت می کند و می توان آن را جانشین چیزی کرد که تعریف برای شناساندن آن است.
حد در آثار بزرگان
ارسطو در مقاله دوم از کتاب برهان و در کتاب جدل مباحث حد را مطرح کرده است.فارابی در آثار منطقی خود، ابن سینا در منطق شفاء ، بهمنیار در التحصیل و خواجه نصیرالدین طوسی در اساس الاقتباس نیز در همین مواضع درباره حد سخن گفته اند.ابن سینا در اشارات و منطق المشرقیین ، و به تبع او دبیران کاتبی قزوینی در شمسیه و ملاصدرا در التنقیح ، حد را در مبحث تصورات و پس از مباحث کلیات خمس و قبل از مباحث تصدیق (قضایا و حجت) مطرح کرده اند. لَوْکَری نیز حد را به اجمال پس از مباحث کلیات خمس مطرح کرده و تحقیق و شیوه اکتساب حد را به مباحث برهان ارجاع داده است.
تعریف حد
...