( حجةالاسلام شفتی••• ) حجةالاسلام شفتی. [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ اِ م ِ ش َ ] ( اِخ ) سیدمحمد باقربن تقی موسوی النسب شفتی رشتی الاصل اصفهانی الموطن والمدفن. از اعاظم علمای اواخر امامیه ، فقیه اصولی ادیب نحوی رجالی ریاضی بوده و در فقه و اصول و رجال و روایت و هیئت و علوم ادبیه و فنون عربیه از مشاهیر زمان و در مراحل اخلاقیه وحید روزگار و در عبادت و مناجات و سخاوت و عطایا و اقامه حدود و اوراد و نوافل او نوادر بسیاری منقول و فوائدی که از وی به سادات و فقرا و طلاب علوم دینیه عاید میگردیده خارج از حد احصا میباشد ودر مراتب علمیه از شاگردان آقای بهبهانی و بحرالعلوم سیدمهدی و صاحب ریاض المسائل و کاشف الغطاء شیخ جعفر و ملامهدی نراقی و میرزای قمی و دیگر اکابر وقت بوده و شرح جلالت وی خارج از قوه تقریر و تحریر است و تألیفات بسیار دارد: 1- آداب صلوة اللیل و فضلها 2-الاجازات. 3- الاستقبال فی شرح مبحث القبلة من التحفة. 4- اصحاب الاجماع. 5- اصحاب العدة للکلینی. 6- تحفةالابرار فارسی در احکام شرعیه. 7- تمییز مشترکات الرجال. 8- رساله های بسیاری در تحقیق حال هریک از رجال حدیث امامی مثل ابان بن عثمان و ابراهیم بن هاشم قمی وابوبصیر و احمدبن محمدبن خالد برقی و احمدبن محمدبن عیسی و اسحاق بن عمار و اسماعیل بن بزیع و حمادبن عیسی و سهل بن زیاد و عمربن یزید و محمدبن خالد برقی و غیر ایشان که نزدیک به سی رساله بوده ( بیست و دو رساله است ) و همه آنها حاکی از احاطه کامل علمی وی میباشد. 9- الزهرة البارقة فی احوال المجاز و الحقیقة. 10- السؤال و الجواب. 11- قضا و شهادات استدلالی. 12- مطالع الانوار در فقه که شرح شرایع محقق و پنج مجلداولی خطی آن بشماره های 2274 و 2278 در کتابخانه مدرسه سپهسالار بزرگ تهران موجود است و نیز صاحب فهرست سپهسالار در ( ج 2 ص 74 ) کتاب «الطراز فی الحقیقة و المجاز» را به وی نسبت داده است ). 13- وجوب اقامه حدود در زمان غیبت بر مجتهدین و فقها. و خودش نیز عامل به اجرای حدود و سیاسات شرعیه بوده و گاهی خودش نیز مباشر اجرای حد شرعی میشده و مقتولین او که بحکم شرع مقدس اسلامی در دست خود او و یا بحکم او کشته شده اندهشتاد یا نود یا صدوبیست تن میباشند و در سال 1260 هَ. ق. ( غرس ) در هشتاد و پنج سالگی با مرض استسقا دراصفهان وفات و در مسجدی که خودش در کوی بیدآباد اصفهان بنا نهاده و به مسجد سید مشهور است دفن و بقعه وضریحی دارد. و بروجردی در نخبه گوید: سیدنا السید محمد باقر کهف الانام و له مفاخر. مفتخر الناس بلاالتباس مقبضه «غیاب کهف الناس =1260». ( ص 124 ت و 123 هب و 108 قص و 22 ج 1 ذریعه ) ( ریحانة الادب ج 2 ص 313 ).بیشتر بخوانید ...
