( حجةالاسلام بروج••• ) حجةالاسلام بروجردی. [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ اِ م ِ ب ُ ج ِ ] ( اِخ ) حاج ملا اسداﷲ مجتهد بروجردی مشهور به حجةالاسلام. فرزند حاج عبداﷲ. از اکابر علمای امامیه و در اواخر عمر خود ادعای اعلمیت نمود، او باب علم را مفتوح میدانست و در فقاهت مشربی مکاشفانه داشته و در هنگام استدلال و احتجاج دریائی بود مواج و آوازه و صیت فقاهت او مشهور هردیار بود و در عهد وی بروجرد مرکز تحصیل علوم شرعیه و مجمع افاضل ایران گردیده و شیخ مرتضی انصاری یک چند در ایام تکمیل در حوزه وی حاضر و در اوقات ریاست خود اقوال او را نقل میکرده و عبادت و تقوی و ریاضات شاقه اش مشهور و توقیع رفیعی از ناحیه مقدسه بنام وی صادر و گروهی بصدور خوارق عادات درباره وی معتقدو سه نفر از اولادش فخرالدین محمد و جمال الدین محمد و نورالدین محمد که از بطن دختر میرزای قمی صاحب قوانین بوده اند مجتهد مسلم بوده و خودش اجازه ای مبسوط برای ایشان نوشته و اجتهاد ایشان را تصدیق کرده و تألیف او منحصر به تعلیقه قواعد الاحکام است و بس. و علاوه بر شرافت علمی دارای ثروت و اموال و مستغلات بسیاری بود و در سال 1271 یا اواخر 1270 هَ. ق. در بروجرد وفات یافته و هم در آنجا مدفون گردید. ( اعیان الشیعة ج 12 ص 149 ) ( مآثر و آثار ص 140 ) ( ریحانة الادب ).
