حجله بستن

(حجله: استوانۀ شش ضلعی از چوب یا فلز و آینه کاری و چراغانی شده ، با دهانه ای گشاد، به نمادِ حجلۀ عروسی) در آداب و رسوم عامیانه، رسم برپاکردن حجله بر سر کوچه ها و گذرها، به یادبودِ درگذشتِ جوانی ناکام. پیش ترها رسم حجله بستن فقط مخصوصِ شب های عزاداری ماهِ محرم و نماد شهادتِ قاسم پسر امام حسن (ع) بود و زورمندان دسته های عزاداری، حجله را بر پشت می گرفتند و چون علم و کُتَل در پیشِ دسته ها حرکت می دادند. گویا رسم حجله بستن را بابا شمل ها همه گیر کردند و به یادبودِ درگذشتِ لوطی شان حجله بستند. تا دهۀ ۱۳۴۰ ش، حجله بندها با هم مسابقه می دادند. موعد مسابقات، عصر چهارشنبه سوری بود؛ بدین قرار که هرکه زودتر با حجله مسافتی معیّن را طی می کرد، برنده بود. حجله خاص مردان است، اما گاه برای دختری ناکام هم حجله می بندند.