حجرالزیت. [ ح َ ج َ رُزْ زَ ] ( ع اِ مرکب ) حمداﷲ مستوفی در نزهةالقلوب گوید: سنگی است که چون آب بر او ریزند از او آتشی مشتعل شود و چون روغن زیت بر او ریزند آتش فرونشیند. مار و کژدم و دیگر هوام از او بگریزد. و دمشقی گوید: قال ارسطو هو حجر احمر مشوب بزرقة اذا ادنیته من الزیت طلبه الزیت حتی یدخل فیه و هذا الحجر یؤتی به من سفالة الزنج و اذاوقع علی ثوب زیت و مر هذا الحجر علیه لم یترک له اثرأصلا. ( نخبة الدهر ص 75 ). رجوع به حجرالزیتون شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) سنگ جهودان سنگی است که چون آب بر او ریزند از او آتشی مشتعل گردد و چون روغن زیت بر او ریزند آتش فرو نشیند مار و کژدم و دیگر هوام از او بگریزد
