حجرالحلق. [ ح َ ج َ رُل ْ ح َ ] ( ع اِ مرکب ) بیرونی در کتاب الجماهر فی معرفة الجواهر گوید: انه اصیب لبختیشوع حجر فی درج مختوم فسئل «بسیل » غلامه عنه فاجاب بانی لااخبر به حتی یضمن لی امیرالمؤمنین ان ینفذنی الی مملکة الروم فلا حاجة لی الی العراق بعد صاحبی فحلف له المتوکل انه یرسله الی هناک فقال هذا حجر الحلق یحلق به الشعر اذا مسه فیغنی عن النورة.فجربوه علی الساعد فلم یترک فیه شعرة ففرج المتوکل به و بذرق الغلام الی الروم ، فقال : اذا وفی لی سیدی بما ضمن فان هذا الحجر یحتاج الی ان یطرح کل سنة فی دم التیس حار لیحتد. فلما حال الحول فعلوا به ذلک فبطل فعل الحجر اصلا. و حکی السلامی عن احمدبن الولید الفارسی ان «الدنبال » جنس من الهنود سود یبذرقون السفن فی البحر و لهم حجر فیه ثقب صغار کثیرة یمرون به علی ابدانهم فیقوم مقام النورة فی قلع الشعر عن اصولها. ( جماهر چ حیدرآباد ص 218 ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) سنگی است که گرد ( پودر ) آنرا برای ستردن موهای اضافی بدن مانند نوره بکار میبرده اند .
