حجت گوی

لغت نامه دهخدا

حجت گوی. [ ح ُج ْ ج َ ] ( نف مرکب ) حجیج. ( منتهی الارب ). آنکه حجت و دلیل آورد.

فرهنگ فارسی

آنکه حجت و دلیل آورد

پیشنهاد کاربران

بپرس