حجت در علم حدیث

[ویکی فقه] حجّت، اصطلاحی در علم حدیث، ناظر بر یکی از مراتب تعدیل راوی می باشد.
حجت در لغت به معنای دلیل و برهان است، یعنی آنچه بتوان با آن چیزی را ثابت کرد و در بحث و جدال بر مخالف پیروز شد. از همین رو، حجت با دلیل هم معنا دانسته شده است.
معنای اصطلاحی
بر این اساس منظور از حجت، در اصطلاح محدّثان، کسی است که بتوان به حدیث او استدلال و احتجاج کرد و احتجاج و استدلال به حدیث، اگرچه مفهومی اعم است اما در اینجا به منزله توثیق دانسته شده است. و به علاوه حجت به کسی اطلاق شده است که سیصد هزار حدیث را با سند آن ها از حفظ داشته و بر چگونگی احوال راویان آن ها نیز آگاه باشد.
در سلسله مراتب حدیثی
در سلسله مراتب محدّثان، حجت پس از حاکم، که عالی ترین مرتبه است، قرار دارد.
← مامقانی
...