حجت در اصول فقه

[ویکی فقه] حجّت ، اصطلاحی در اصول فقه می باشد.
معنای لغوی آن در عربی، وسیله پیروزی در هنگام مخاصمه، بیانگر صحت ادعای یکی از طرفین منازعه و برهان و دلیل است.
حجت در قرآن و روایات
حجت در قرآن نیز به کار رفته(مانند انعام آیه ۸۳و۱۴۹) و در احادیث هم به همین معنا آمده است؛ از جمله، پیامبران و اوصیای ایشان را حجت ظاهری و عقل را حجت باطنی خوانده اند.
حجت در فقه
این واژه با اندکی تغییر، از اصطلاحات فقهی شده است.
← تعریف فقهی
...