[ویکی اهل البیت] حجت الاسلام حاج میرزا ابوتراب شهیدی قزوینی فرزند آیت الله حاج میرزا ابوالقاسم شهیدی و نوه آیت الله العظمی حاج محمدتقی برغانی معروف به شهید ثالث در سال 1287ق در قزوین متولد شد. میرزا ابوتراب پس از گذراندن دروس مقدماتی نزد پدر وارد مدرسه صالحیه قزوین شد و دوره سطح علوم حوزوی را نزد اساتید فن گذراند.
در سال 1312ق برای ادامه تحصیل عازم عتبات عالیات شد و در کربلای معلّی از جلسات درس میرزا علی نقی حائری آل صالحی و میرزا علاّمه آل صالحی و در نجف اشرف از محضر درس آیات عظام: سید محمدکاظم طباطبایی یزدی صاحب عروة الوثقی، آخوند ملا محمدکاظم خراسانی صاحب کفایة و شیخ الشریعه اصفهانی استفاد کرد و پس از گذراندن مدارج عالی فقه و اصول به درجه اجتهاد نائل آمد.
آخوند خراسانی در تصدیقنامه اجتهاد که برای میرزا ابوتراب نوشته از وی به عنوان «عالم عامل ربانی و فاضل کامل صمدانی، فائق براقران بلکه اکثر اهل زمان خویش، عمده اهل تحقیق و قدوه اهل تدقیق، شیخ نبیل سعید، میرزا ابوتراب بن میرزاابوالقاسم بن شهید قدس سره» یاد می کند و خاطر نشان می سازد که وی از حضیض تقلید به اوج مطلق اجتهاد ترقی کرده و بر عموم مردم است که از انوار او هدایت یابند و به آثارش اقتدا جویند که او شایسته رهبری است.
میرزا ابوتراب در سال 1323ق مقارن با جنبش مشروطیت بنا به درخواست مردم قزوین به زادگاهش برگشت تا به ارشاد و موعظه مردم بپردازد. وی سپس به تهران رفت و پس از مباحثات علمی با شیخ فضل الله نوری (فقیه طراز اول) از او نیز اجازه اجتهاد گرفته به قزوین مراجعت نمود. حاج میرزا ابوتراب پس از مدتی بار دیگر به تهران مهاجرت نمود و هر چند وقت سفری به قزوین انجام می داد. وی در این دوران هم رأی و هم نظر با صاحب عروه و شیخ فضل الله نوری در صف منتقدان مشروطه قرار گرفت و با ایراد خطابه ها و نگارش رساله ها و مکتوبات متعدد به طرفداری از مشروطه مشروعه پرداخت. وی از سال 1340ق به بعد تقریباً در تهران ساکن شد و در مسجد همت آباد واقع در جنوب خیابان البرز و چهارراه حاج محراب که نزدیک منزلش بود نماز جماعت برگزار می کرد و به موعظه و ارشاد مردم و نشر احکام و فضائل اسلامی می پرداخت. حاج میرزا ابوتراب روز دوشنبه 18 تیر 1335 به سن 98 سالگی در تهران درگذشت و پس از تشییع جنازه وی در ابن بابویه به خاک سپرده شد.
از حاج میرزا ابوتراب شهیدی قزوینی آثار قلمی متعددی برجای مانده است. عناوین برخی از مهمترین کتب و نوشته های ایشان عبارت است از:
در سال 1312ق برای ادامه تحصیل عازم عتبات عالیات شد و در کربلای معلّی از جلسات درس میرزا علی نقی حائری آل صالحی و میرزا علاّمه آل صالحی و در نجف اشرف از محضر درس آیات عظام: سید محمدکاظم طباطبایی یزدی صاحب عروة الوثقی، آخوند ملا محمدکاظم خراسانی صاحب کفایة و شیخ الشریعه اصفهانی استفاد کرد و پس از گذراندن مدارج عالی فقه و اصول به درجه اجتهاد نائل آمد.
آخوند خراسانی در تصدیقنامه اجتهاد که برای میرزا ابوتراب نوشته از وی به عنوان «عالم عامل ربانی و فاضل کامل صمدانی، فائق براقران بلکه اکثر اهل زمان خویش، عمده اهل تحقیق و قدوه اهل تدقیق، شیخ نبیل سعید، میرزا ابوتراب بن میرزاابوالقاسم بن شهید قدس سره» یاد می کند و خاطر نشان می سازد که وی از حضیض تقلید به اوج مطلق اجتهاد ترقی کرده و بر عموم مردم است که از انوار او هدایت یابند و به آثارش اقتدا جویند که او شایسته رهبری است.
میرزا ابوتراب در سال 1323ق مقارن با جنبش مشروطیت بنا به درخواست مردم قزوین به زادگاهش برگشت تا به ارشاد و موعظه مردم بپردازد. وی سپس به تهران رفت و پس از مباحثات علمی با شیخ فضل الله نوری (فقیه طراز اول) از او نیز اجازه اجتهاد گرفته به قزوین مراجعت نمود. حاج میرزا ابوتراب پس از مدتی بار دیگر به تهران مهاجرت نمود و هر چند وقت سفری به قزوین انجام می داد. وی در این دوران هم رأی و هم نظر با صاحب عروه و شیخ فضل الله نوری در صف منتقدان مشروطه قرار گرفت و با ایراد خطابه ها و نگارش رساله ها و مکتوبات متعدد به طرفداری از مشروطه مشروعه پرداخت. وی از سال 1340ق به بعد تقریباً در تهران ساکن شد و در مسجد همت آباد واقع در جنوب خیابان البرز و چهارراه حاج محراب که نزدیک منزلش بود نماز جماعت برگزار می کرد و به موعظه و ارشاد مردم و نشر احکام و فضائل اسلامی می پرداخت. حاج میرزا ابوتراب روز دوشنبه 18 تیر 1335 به سن 98 سالگی در تهران درگذشت و پس از تشییع جنازه وی در ابن بابویه به خاک سپرده شد.
از حاج میرزا ابوتراب شهیدی قزوینی آثار قلمی متعددی برجای مانده است. عناوین برخی از مهمترین کتب و نوشته های ایشان عبارت است از: