حجازی محمد

دانشنامه آزاد فارسی

حجازی، محمّد (تهران ۱۲۸۰ـ۱۳۵۲ش)
حجازی، محمّد
(ملقب به مطیع الدوله) روزنامه نگار و نویسندۀ ایرانی. در مدرسۀ «سن لوئی» تهران درس خواند و پس از مرگ پدر، که از مستوفیان دربار قاجار بود، به کار در وزارت پست و تلگراف و تلفن پرداخت. از سوی همین وزارتخانه، در ۱۳۰۰ش به فرانسه اعزام شد. در آن جا دورۀ علوم سیاسی را گذراند و در رشتۀ تلگراف بی سیم درجۀ مهندسی گرفت. پس از بازگشت به ایران (۱۳۰۸) ضمن خدمات اداری، به روزنامه نگاری و داستان نویسی رو آورد. در ۱۳۱۱ مدیریت مجلۀ پست و تلگراف و تلفن را بر عهده گرفت و از ۱۳۱۷ شروع به انتشار ارگانِ کانون پرورش افکار با نام ایران امروز کرد. به عضویت پیوستۀ فرهنگستان ایران، سناتوری و معاونت نخست وزیر نیز رسید. نویسنده ای پرکار بود و با نثری ساده و شیرین به مفاهیم اخلاقی، احساسی و عاشقانه می پرداخت. بهترین رمانش، زیبا (۱۳۰۹)، گزارشی واقع گرایانه از وضع جامعه و روابط اجتماعی در دهۀ ۱۲۹۰ش است. از او چند رمان، مانند هما (۱۳۰۷) و پریچهر (۱۳۰۸) و مجموعۀ داستان ها و مقاله ها، مانند آینه (۱۳۱۲) و آرزو (۱۳۳۲) منتشر شده است. چند نمایش نامه نیز نوشته است، ازجمله مادر شوهر مهربان؛ محمود آقا را وکیل کنید، و مسافرت قم.

پیشنهاد کاربران

بپرس