حجا
لغت نامه دهخدا
حجا. [ ح ِ ] ( ع اِ ) عقل. خرد. نهیة. || فطنت. زیرکی. ج ، احجاء.
حجا. [ ح َ ] ( ع مص ) شاد شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از منتهی الارب ).
حجا. [ ح َ ] ( ع ص ) سزاوار. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
معانی حجا حجا. [ ح َ ] ( ع اِ ) کرانه و سوی چیزی. ج ، احجاء. || قبه های آب که از باران پدید آید. کوپله. حباب. نفاخات. ( بحر الجواهر ) . سوار آب. || خوانندگی و ترنم که به آهستگی کنند. حجاء. ( منتهی الارب ) . زمزمه مجوس. زمزمه گبرکان. تحجی. || ناحیت. ج ، احجاء. ( قطر المحیط ) .
... [مشاهده متن کامل]
حجا. [ ح ِ ] ( ع اِ ) عقل. خرد. نهیة. || فطنت. زیرکی. ج ، احجاء.
حجا. [ ح َ ] ( ع مص ) شاد شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از منتهی الارب ) .
حجا. [ ح َ ] ( ع ص ) سزاوار. ( منتهی الارب ) . سزاوار معانی حجا می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
حجا. [ ح ِ ] ( ع اِ ) عقل. خرد. نهیة. || فطنت. زیرکی. ج ، احجاء.
حجا. [ ح َ ] ( ع مص ) شاد شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از منتهی الارب ) .
حجا. [ ح َ ] ( ع ص ) سزاوار. ( منتهی الارب ) . سزاوار معانی حجا می باشد.
غشا