حثیث
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
حثیث:
به معنای بدهی سنگین است که در آن طلبکار شتابان به دنبال بدهکار خود است. یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا، چنانچه شب به سرعت دنبال روز است که طلب خود را از او بگیرد. طلب شب از روز نور است و شب و روز هم به سرعت سراغ انسان هستند که طلب شان را از انسان که عمر اوست بستانند.
به معنای بدهی سنگین است که در آن طلبکار شتابان به دنبال بدهکار خود است. یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا، چنانچه شب به سرعت دنبال روز است که طلب خود را از او بگیرد. طلب شب از روز نور است و شب و روز هم به سرعت سراغ انسان هستند که طلب شان را از انسان که عمر اوست بستانند.