حثو. [ ح َث ْوْ ] ( ع مص ) خاک پاشیدن بر. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ). و در حدیث آمده است : «احثوا علی وجوه المداحین التراب ». || ریخته و پاشیده شدن خاک. حثی. تحثاء. || عطای اندک دادن. اندک چیزی دادن. اندک دادن عطا.( از منتهی الارب ). و رجوع به ذیل دزی ج 1 ص 248 شود.
