حثاث

لغت نامه دهخدا

حثاث. [ ح َ / ح ِ ] ( ع اِ ) خواب. مااکتحل حثاثاً؛به خواب نرفته. چشمش بهم نرفت. || اندک چیزی. اندک : ماذاق حثاثاً؛ ای شیئاً. ( منتهی الارب ). هیچ نخورد. || کاه گاورس. ( مهذب الاسماء ).

حثاث. [ ح ِ ] ( ع ص ) ج ِ حثیث. ( منتهی الارب ).

حثاث. [ ح ِ ] ( اِخ ) مانند جمع حثیث به معنی سریع. عرضی از اعراض مدینه است. ( معجم البلدان ) ( مراصد الاطلاع ).

پیشنهاد کاربران

بپرس