حبیش تفلیسی

حُبیَش تِفلیسی (تفلیس ح ۵۱۵ـ ح ۶۰۰ق)
دانشمند، ادیب، پزشک و اخترشناس گرجستانی. خانوادۀ وی در ۵۱۶ق از تفلیس به بغداد کوچید و حبیش در بغداد چندی در دربار شرف الدین علی بن طراد و مقتفی عباسی خدمت کرد. سپس به آسیای صغیر کوچید و در شمار بزرگان دربار قلج ارسلان دوم سلجوقی درآمد. حبیش برخی تألیفات خود را به نام همین شاه سلجوقی، یا به فرمان او نوشته است. از آثارش: وجوه قرآن به فارسی (تهران، ۱۳۴۰ش)؛ کفایة الطب به فارسی در پزشکی؛ قانون ادب که فرهنگی عربی به فارسی است و بیش از ۶۰هزار واژۀ عربی را دربردارد (تهران، ۱۳۵۰ـ۱۳۵۱ش)؛ ملحمۀ دانیال (تهران، ۱۳۴۰ق)؛ کامل التعبیر به فارسی در تعبیر خواب (تهران، ۱۳۴۸ش)؛ بیان النجوم به فارسی در اخترشناسی.