حبیش بن ابراهیم تفلیسی

[ویکی فقه] حُبَیش تفلیسی، ابوالفضل حبیش بن ابراهیم بن محمد، عالم ، ادیب ، طبیب و نویسنده فارسی و عربی نویس قرن ششم است.
از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست.وی با قلیچ ارسلان بن مسعود (حکومت: ۵۵۱ـ۵۸۸)، از سلاجقه روم ، معاصر بوده و برخی تألیفات خود را به او تقدیم کرده است.
نام
نام حبیش در آثارش در معرض تحریف قرار گرفته و به صورتهای حَبَش، حسن و حسین درآمده است و لقب او را شرف الدین، جمال الدین و کمال الدین ذکر کرده اند، ولی در همه جا کنیه اش ابوالفضل و نسبتش تفلیسی ذکر شده است.
تولد و وفات
در خصوص زمان تولد او، چون کتاب قانون الادب را در ۵۴۵، کفایةالطب را در ۵۵۰، و وجوه قرآن را در ۵۵۸ تألیف کرده است، پس باید تولد وی در حدود سی سال قبل از ۵۴۵، یعنی حدود ۵۱۵، بوده باشد.به دلیل خاتمه نسخه ای از کتاب وجوه قرآن ، که از روی نسخه ای نوشته شده که خود مؤلف در شهر قونیه کتابت کرده است، استنباط می شود که سالیانی در قونیه مقیم بوده است.حاجی خلیفه و به تبع او بغدادی سال وفات او را ۶۲۹ نوشته اند، اما بعید به نظر می رسد که او پس از تألیفات مهم خود، هفتاد یا هشتاد سال زندگی کرده باشد. با ملاحظه سال تألیفات او، که ذکر شد، بروکلمان و به تبع او کحّاله فوت او را حوالی ۶۰۰ ذکر کرده اند.
آثار
...