حبی خاتون ( درگذشتهٔ ۱۵۹۰ ) ندیمهٔ سلطان سلیم دوم و بعداً پسرش سلطان مراد سوم از امپراتوری عثمانی بود. او شاعر زن برجستۀ قرن شانزدهم نیز بود. [ ۱]
حبی خاتون که با نام عایشه متولد شد، دوران کودکی خود را در شهر آماسیا گذراند. او دختر شیخ آق شمس الدین و نوهٔ شیخ یحیی افندی بشیکتاشی بود. [ ۲] او بسیار تحصیل کرده بود، زبان عربی می دانست و در شعر و شاعری تفحص کرده بود. [ ۳]
او با پسر عمهٔ خود، معلم شاهزاده سلیم، شمسی افندی آق شمس الدین زاده، [ ۴] برادر رضاعی سلطان سلیمان ازدواج کرد. [ ۵] او یک دختر داشت که با شاعر محمد وصولی، معروف به ملا چلبی ازدواج کرده بود. حبی خاتون باغی در فندلی داشت. [ ۶] [ ۴]
پس از مرگ شوهرش در سال ۱۵۵۱، او در دربار باقی ماند و از ندیمگان نزدیک شاهزاده سلیم بود. حبی خاتون به زیبایی و شاعری معروف شد. شایعه شده بود که او با چند تن از درباریان سلیم روابط عاشقانه داشته است. [ ۷] هنگامی که سلیم در سال ۱۵۶۶ بر تخت نشست، حبی نیز به استانبول آمد. پس از مرگ سلیم در سال ۱۵۷۴، حبی خاتون ندیمهٔ جانشینش، سلطان مراد سوم، شد. او در زمان سلطنت سلطان سلیم دوم و پسرش مراد سوم، در کنار دیگر سوگلی ها مانند جان فدا خاتون و راضیه خاتون در امور دربار تأثیر بسیاری داشتند. [ ۶]
او در سال ۱۵۹۰ در استانبول درگذشت و در قبرستان ایوب به خاک سپرده شد. [ ۴]
بیشتر اشعار او غزل و قصیده بهستند. او همچنین یک مثنوی با عنوان «خورشید و جمشید» که مشتمل بر بیش از سه هزار بیت بود، سروده است. [ ۵] سبک او در سرودن شعر زنانه نبود و درست مانند دیگر شاعران مرد می سرود. در تذکره ها از او به خاطر مهارت های شاعرانه اش ستایش شده است. تخلص «حبی» که در بیت آخر غزل هایش از آن استفاد کرده است، در رسالهٔ کوتاهی دربارهٔ جنگ های مذهبی به نام «عمادالجهاد» نیز به چشم می خورد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحبی خاتون که با نام عایشه متولد شد، دوران کودکی خود را در شهر آماسیا گذراند. او دختر شیخ آق شمس الدین و نوهٔ شیخ یحیی افندی بشیکتاشی بود. [ ۲] او بسیار تحصیل کرده بود، زبان عربی می دانست و در شعر و شاعری تفحص کرده بود. [ ۳]
او با پسر عمهٔ خود، معلم شاهزاده سلیم، شمسی افندی آق شمس الدین زاده، [ ۴] برادر رضاعی سلطان سلیمان ازدواج کرد. [ ۵] او یک دختر داشت که با شاعر محمد وصولی، معروف به ملا چلبی ازدواج کرده بود. حبی خاتون باغی در فندلی داشت. [ ۶] [ ۴]
پس از مرگ شوهرش در سال ۱۵۵۱، او در دربار باقی ماند و از ندیمگان نزدیک شاهزاده سلیم بود. حبی خاتون به زیبایی و شاعری معروف شد. شایعه شده بود که او با چند تن از درباریان سلیم روابط عاشقانه داشته است. [ ۷] هنگامی که سلیم در سال ۱۵۶۶ بر تخت نشست، حبی نیز به استانبول آمد. پس از مرگ سلیم در سال ۱۵۷۴، حبی خاتون ندیمهٔ جانشینش، سلطان مراد سوم، شد. او در زمان سلطنت سلطان سلیم دوم و پسرش مراد سوم، در کنار دیگر سوگلی ها مانند جان فدا خاتون و راضیه خاتون در امور دربار تأثیر بسیاری داشتند. [ ۶]
او در سال ۱۵۹۰ در استانبول درگذشت و در قبرستان ایوب به خاک سپرده شد. [ ۴]
بیشتر اشعار او غزل و قصیده بهستند. او همچنین یک مثنوی با عنوان «خورشید و جمشید» که مشتمل بر بیش از سه هزار بیت بود، سروده است. [ ۵] سبک او در سرودن شعر زنانه نبود و درست مانند دیگر شاعران مرد می سرود. در تذکره ها از او به خاطر مهارت های شاعرانه اش ستایش شده است. تخلص «حبی» که در بیت آخر غزل هایش از آن استفاد کرده است، در رسالهٔ کوتاهی دربارهٔ جنگ های مذهبی به نام «عمادالجهاد» نیز به چشم می خورد. [ ۳]
wiki: حبی خاتون