حائری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸ سالگی به کربلا رفت و درس هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ فضل الله نوری درس خواند. بار دیگر به کربلا رفت و به تدریس پرداخت. در این زمان به «حائری» ملقب شد و میرزا محمدتقی در احتیاطات خود به او رجوع می کرد. در ۱۳۳۲ق، درپی ناامنی کربلا ، به اراک رفت و هشت سال در آن جا تدریس کرد. در ۱۳۴۰ق با فرزندش شیخ مرتضی و سید محمدتقی خوانساری به قم رفت و حوزۀ علمیۀ آن جا را تأسیس کرد. او به قصد حفظ حوزۀ قم از تعرض رضاشاه پهلوی، بیشتر با او مماشات می کرد، از این رو گاه به او اعتراضاتی می شده است. زمانی که رضاشاه، شیخ محمدتقی بافقی را به تهران برد و زندانی کرد، فتوا داد که سخن در باب ماجرای شیخ محمدتقی خلاف شرع و حرام است. امام خمینی (ره)، سید احمد خوانساری، سید محمد داماد، محمدعلی اراکی، مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، سید محمدحجت کوه کمری، سید محمدتقی خوانساری و سید صدرالدین صدر از شاگردان او بودند که سه نفر اخیر در اواخر عمرش، بنابه تعیین وی، حوزۀ علمیۀ قم را اداره می کردند. کتاب الصلوة و دُرَرُالاصول از آثار اوست.
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم
مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸ سالگی به کربلا رفت و درس هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ فضل الله نوری درس خواند. بار دیگر به کربلا رفت و به تدریس پرداخت. در این زمان به «حائری» ملقب شد و میرزا محمدتقی در احتیاطات خود به او رجوع می کرد. در ۱۳۳۲ق، درپی ناامنی کربلا ، به اراک رفت و هشت سال در آن جا تدریس کرد. در ۱۳۴۰ق با فرزندش شیخ مرتضی و سید محمدتقی خوانساری به قم رفت و حوزۀ علمیۀ آن جا را تأسیس کرد. او به قصد حفظ حوزۀ قم از تعرض رضاشاه پهلوی، بیشتر با او مماشات می کرد، از این رو گاه به او اعتراضاتی می شده است. زمانی که رضاشاه، شیخ محمدتقی بافقی را به تهران برد و زندانی کرد، فتوا داد که سخن در باب ماجرای شیخ محمدتقی خلاف شرع و حرام است. امام خمینی (ره)، سید احمد خوانساری، سید محمد داماد، محمدعلی اراکی، مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، سید محمدحجت کوه کمری، سید محمدتقی خوانساری و سید صدرالدین صدر از شاگردان او بودند که سه نفر اخیر در اواخر عمرش، بنابه تعیین وی، حوزۀ علمیۀ قم را اداره می کردند. کتاب الصلوة و دُرَرُالاصول از آثار اوست.