حایری

/hAyeri/

لغت نامه دهخدا

حایری. [ ی ِ ] ( اِخ ) نصراﷲبن حسین مدرس حایری. رجوع به نصراﷲ شود.
حایری. [ ی ِ] ( اِخ ) سید ولی بن سید نعمةاﷲ حسینی رضوی محدث. وی با شیخ حسین عاملی پدر شیخ بهائی و دیگر شاگردان شهید دوم معاصر بود. او راست : انوارالسرائر و مصباح الزائر به فارسی. تحفةالملوک. دررالمطالب و غررالمناقب و کنزالمطالب که بسال 981 هَ. ق. گارش یافته. مجمعالبحرین فی فضائل السبطین. منهاج الحق و الیقین. شرح احوال او در أمل الاَّمل و الذریعه ج 3 ص 472 آمده است.

فرهنگ فارسی

آیه الله حاج شیخ عبد الکریم بن محمد جعفر مهرجردی یزدی مرجع تقلید شیعیان ( و. مهرجرد یزد ۱۳۷۶ ه. ق ./۱۳۱۵ ه. ق. ) وی در عتبات نزد حاج میرزا محمد حسن شیرازی میرزا محمد تقی شیرازی شیخ فضل الله نوری آخوند ملا کاظم خراسانی و سید کاظم یزدی تلمذ کرد و از محضر سید محمد فشارکی استفاده نمود . پس از بازگشت بایران حوزه علمیه قم را تشکیل داد . از آثار اوست : ۱ - تقریرات و آن تحریر تقریرات سید محمد فشارکی است ۲ - دررا الفوائد فی الاصول ۳ - کتاب الرضائ ۴- کتاب الصلوه ۵ - کتاب المواریث ۶ - کتاب النکاح .

پیشنهاد کاربران

بپرس