حاکمیت مجلسی یا حاکمیت پارلمانی ( که سلطهٔ مجلسی/پارلمانی یا سلطهٔ قوهٔ مقننه نیز خوانده می شود ) مفهومی در حقوق اساسی برخی از نظام های مجلسیست. بر اساس آن، نهاد قانون گذاری ( قوهٔ مقننه ) از حاکمیت مطلق برخوردار است و بر همهٔ نهادهای حکومتی دیگر از جمله دستگاه های اجرایی و قضایی سلطه دارد. همچنین نهاد قانون گذاری می تواند هرگونه قانون قبلی را تغییر داده یا لغو کند، بنابراین به قانون نوشته ( حتی گاه به قانون اساسی ) یا رویهٔ قضایی ای مقید نیست.
... [مشاهده متن کامل]
در برخی کشورها، ممکن است حاکمیت مجلسی در برابر تفکیک قوا قرار گیرد، که دامنهٔ اختیارات قوهٔ قانون گذار را به چارچوب قانون گذاری کلی و بررسی قضایی محدود می کند و ممکن است قانون های مصوب آن را در برخی شرایط خاص باطل نماید.
برخی حکومت های جهان که حاکمیت مجلسی دارد عبارت است از: انگلیس، فنلاند، هلند، نیوزلند، سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، باربادوس، جامائیکا، پاپوآ گینه نو، اسرائیل، جزایر سلیمان.
در فلسفهٔ سیاسی، این مفهوم مجلس محوری یا پارلمانتاریسم ( به انگلیسی: parliamentarism, parliamentarianism ) نیز نامیده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در برخی کشورها، ممکن است حاکمیت مجلسی در برابر تفکیک قوا قرار گیرد، که دامنهٔ اختیارات قوهٔ قانون گذار را به چارچوب قانون گذاری کلی و بررسی قضایی محدود می کند و ممکن است قانون های مصوب آن را در برخی شرایط خاص باطل نماید.
برخی حکومت های جهان که حاکمیت مجلسی دارد عبارت است از: انگلیس، فنلاند، هلند، نیوزلند، سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، باربادوس، جامائیکا، پاپوآ گینه نو، اسرائیل، جزایر سلیمان.
در فلسفهٔ سیاسی، این مفهوم مجلس محوری یا پارلمانتاریسم ( به انگلیسی: parliamentarism, parliamentarianism ) نیز نامیده می شود.
