حاکم نیشابوری، ابوعبدالله محمد (۳۱۲ـ۴۰۵ق)
(معروف به ابن البَیِع) حافظ قرآن و محدث و مورخ ایرانی. به تحصیل علوم اسلامی همّت گماشت و به عراق و حجاز و ماوراءالنهر سفر کرد و تقریباً از ۲هزار نفر حدیث گرفت. سامانیان او را به قضای نیشابور نصب کردند. گاه، به سفارت بین سامانیان و آل بویه تردّد می کرد. جمعی از فریقین به تشیع او تصریح دارند. از آثار اوست: المستدرک علی الصحیحین؛تاریخ نیشابور؛فضائل فاطمة الزهرا (ع)؛ معرفة علوم الحدیث. نیز ← تاریخ_نیشابور
(معروف به ابن البَیِع) حافظ قرآن و محدث و مورخ ایرانی. به تحصیل علوم اسلامی همّت گماشت و به عراق و حجاز و ماوراءالنهر سفر کرد و تقریباً از ۲هزار نفر حدیث گرفت. سامانیان او را به قضای نیشابور نصب کردند. گاه، به سفارت بین سامانیان و آل بویه تردّد می کرد. جمعی از فریقین به تشیع او تصریح دارند. از آثار اوست: المستدرک علی الصحیحین؛تاریخ نیشابور؛فضائل فاطمة الزهرا (ع)؛ معرفة علوم الحدیث. نیز ← تاریخ_نیشابور