حاکِمِ لاهوری، حَکیم بِیْک (مرادآباد ۱۱۲۰ـ تته ۱۱۸۲ق)
تذکره نویس، شاعر و صوفی هندوستانی. از پیروان طریقۀ قادریه بود. پس از لشکرکشی نادرشاه افشار به هند (۱۱۵۲ق)، به دهلی رفت و به سپاهیان پیوست، اما در ۱۱۷۱ق از سپاهی گری کناره گرفت و جامۀ درویشان پوشید و به زیارت مکه (۱۱۷۴ق) و عتبات عالیات رفت. از شعرای میان مایۀ هند است. از آثارش: دیوان اشعار در حدود ۴هزار بیت؛ تذکرۀ مردم دیده در زندگی نامۀ ۶۳ تن از شاعران که مؤلف با آن ها دیدار کرده است (لاهور، ۱۹۶۱)؛ تذکرۀ کوچک منتخب حاکم در احوال شش تن از شعرای معاصر مؤلف.
تذکره نویس، شاعر و صوفی هندوستانی. از پیروان طریقۀ قادریه بود. پس از لشکرکشی نادرشاه افشار به هند (۱۱۵۲ق)، به دهلی رفت و به سپاهیان پیوست، اما در ۱۱۷۱ق از سپاهی گری کناره گرفت و جامۀ درویشان پوشید و به زیارت مکه (۱۱۷۴ق) و عتبات عالیات رفت. از شعرای میان مایۀ هند است. از آثارش: دیوان اشعار در حدود ۴هزار بیت؛ تذکرۀ مردم دیده در زندگی نامۀ ۶۳ تن از شاعران که مؤلف با آن ها دیدار کرده است (لاهور، ۱۹۶۱)؛ تذکرۀ کوچک منتخب حاکم در احوال شش تن از شعرای معاصر مؤلف.