حاکم در فقه

[ویکی فقه] حاکم (۱)، اصطلاحی در فقه، حقوق و اصول به معانی گوناگون می باشد.
حاکم در لغت به معانی قاضی، داور، فرمانروا، اجراکننده حکم و متصدی اداره یک ایالت یا بخش از جانب حکومت است. کاربرد این کلمه در منابع فقهی و متون قانونی به برخی معانیِ یاد شده، رایج است. با وجود این، به سبب قیود و شروطی که برای برخی مصادیق آن، به ویژه در فقه امامی، ذکر شده، به گونه ای اصطلاح تبدیل شده است، همچنان که در اصول فقه نیز معانی اصطلاحیِ خاصی دارد.

واژه حاکم در قرآن کریم
در قرآن کریم واژه حاکم به صورت مفرد به کار نرفته، ولی به صورت جمع با تعبیر «حُکّام»
و «احکم الحاکمین» در مورد خداوند ذکر شده است.

معنای واژه حاکم از دیدگاه مفسران قرآن کریم
به نظر مفسران، مفهوم این واژه در آیات مذکور، داور یا قاضی است.

معنای واژه حاکم در احادیث
...