[ویکی فقه] قاضی ابو القاسم، عبیدالله بن عبدالله بن احمد بن محمد بن احمد بن محمد بن حسکان قرشی عامری نیشابوری، معروف به ابن حذاء (ابن حداد)، از علمای بزرگ قرن پنجم هجری است.
عبیدالله در نیشابور در خانواده ای اهل علم به دنیا آمد. او از همان کودکی در محضر پدر و پدربزرگ خود به فراگیری علم و دانش مشغول شد و خود را آماده کرد تا یکی از چهره های بزرگ علم و دانش در جهان اسلام گردد.
خاندان
خاندان وی خاندانی اهل علم و مشهور بودند. جد بزرگ آنها امیر عبدالله بن عامر بن کریز در زمان خلافت عثمان منطقه خراسان را فتح کرده بود و مردم آن سامان به دست وی مسلمان شده بودند. از این جهت خاندان وی از عزت و احترام خاصی در نزد مردم برخوردار بودند. پدربزرگش احمد بن محمد بن احمد (۳۲۰- ۴۲۳ هجری) از روات حدیث بود و از ابواسحاق بزازی و ابوعمرو بن مطر و ابوالحسن ابن بندار صیرفی روایت نقل کرده است. پدرش عبدالله بن احمد بن محمد (۳۶۳- ۴۵۰ هجری) نیز واعظی مشهور بود. وی روزهای یکشنبه در مسجد مربعه در شهر نیشابور مجلس وعظ و خطابه داشت. او گاهی به شغل تجارت و گاهی نیز عهده دار مناصب حکومتی بود ولی بعدا به انزوا و عبادت روی آورد. عمویش عبدالرحیم بن احمد بن محمد، مردی صالح، عابد و زاهد بود. او از علمای نیشابور، عراق، حجاز و شام روایت شنیده بود.
فرزندان
سه تن از فرزندان وی از راویان حدیث به شمار می آیند که عبارتند از: ۱- محمد بن عبیدالله بن عبدالله حسکانی، حاکم ابوعلی حذاء، وی شخصیتی با تقوا و متواضع و از علمای علم حدیث به شمار می آید. ۲- صاعد بن عبیدالله حسکانی، ابوسعید حذاء، او شخصیتی با تقوا و از اهل علم و حدیث است. ۳- وهب بن عبیدالله حسکانی، ابوالفضل حذاء، وی نیز اهل علم و حدیث و موعظه بود. او کوچکترین فرزند ذکور پدر بود و روایات فراوانی را از او شنیده بود. وهب در صومعه ای روی به عبادت آورد و برای شاگردان خود در آنجا روایت نقل می کرد (۴۵۰- ۵۲۴ هجری).
شخصیت
...
عبیدالله در نیشابور در خانواده ای اهل علم به دنیا آمد. او از همان کودکی در محضر پدر و پدربزرگ خود به فراگیری علم و دانش مشغول شد و خود را آماده کرد تا یکی از چهره های بزرگ علم و دانش در جهان اسلام گردد.
خاندان
خاندان وی خاندانی اهل علم و مشهور بودند. جد بزرگ آنها امیر عبدالله بن عامر بن کریز در زمان خلافت عثمان منطقه خراسان را فتح کرده بود و مردم آن سامان به دست وی مسلمان شده بودند. از این جهت خاندان وی از عزت و احترام خاصی در نزد مردم برخوردار بودند. پدربزرگش احمد بن محمد بن احمد (۳۲۰- ۴۲۳ هجری) از روات حدیث بود و از ابواسحاق بزازی و ابوعمرو بن مطر و ابوالحسن ابن بندار صیرفی روایت نقل کرده است. پدرش عبدالله بن احمد بن محمد (۳۶۳- ۴۵۰ هجری) نیز واعظی مشهور بود. وی روزهای یکشنبه در مسجد مربعه در شهر نیشابور مجلس وعظ و خطابه داشت. او گاهی به شغل تجارت و گاهی نیز عهده دار مناصب حکومتی بود ولی بعدا به انزوا و عبادت روی آورد. عمویش عبدالرحیم بن احمد بن محمد، مردی صالح، عابد و زاهد بود. او از علمای نیشابور، عراق، حجاز و شام روایت شنیده بود.
فرزندان
سه تن از فرزندان وی از راویان حدیث به شمار می آیند که عبارتند از: ۱- محمد بن عبیدالله بن عبدالله حسکانی، حاکم ابوعلی حذاء، وی شخصیتی با تقوا و متواضع و از علمای علم حدیث به شمار می آید. ۲- صاعد بن عبیدالله حسکانی، ابوسعید حذاء، او شخصیتی با تقوا و از اهل علم و حدیث است. ۳- وهب بن عبیدالله حسکانی، ابوالفضل حذاء، وی نیز اهل علم و حدیث و موعظه بود. او کوچکترین فرزند ذکور پدر بود و روایات فراوانی را از او شنیده بود. وهب در صومعه ای روی به عبادت آورد و برای شاگردان خود در آنجا روایت نقل می کرد (۴۵۰- ۵۲۴ هجری).
شخصیت
...
wikifeqh: عبید_الله_بن_احمد_حسکانی