( صفت ) بردارنده عرش خدای تعالی . ماخوذ از آیه شریفه (( الذین یحملون العرش و من حوله یسبحون بحمدربهم و یومنون به ویستغفرون للذین آمنوا ) ) ( سوره مومن آیه ۷ ) ( آنهایی که عرش خدایرا بر دوش گرفته اند آنان که پیرامون آنند تسبیح می کنند پروردگارشان را و اسمان دارند باو طلب مغفرت میکنند برای کسانی که ایمان آوردند . ) و آیه (( والملک علی ارجائها و یحمل عرش ربک فوقهم یومئذ ثمانیه ) ) ( سوره الحاقه آیه ۱۷ ) ( و فرشتگان که در اطراف آنند ( عرش ) و بردارند عرش پروردگار ترا بسرشان در آن روز هشت اند ) .مفسران راجع باین حاملان عرش بسیار سخن گفته اند . از جمله آنکه (( چون خدای تعالی عرش را بیافرید چندان عدد - که جزاو نداند - فرشته بیافرید و گفت : عرش من بردارید اگر توانید نتوانستند همچنین مضاعف کرد گفت : عرش من بردارید اگر توانید . نتوانستند . همچنین مضاعف کرد تا هفتاد بار تا عدد ایشان برابرشد با عدد اهل آسمان و زمین و آنچه مخلوقات است . چون نتوانستند چهارفرشته را گفت : جبرئیل و مکائیل و اسرافیل و عزرائیل - که عرش من بردارید و بردوش حاملان عرش نهید . ( هریک گوشه ای ) از عرش باسانی بر گرفتند و بر دوش حاملان عرش نهادند. ) ) (( رسول الله ( ص ) گفت : حاملان عرش . امروز چهارند و و در روز قیامت مدد کنند ایشان را بچهار دیگر تا هشت واحنف بن قیس از ابن عباس روایت کرد : (( گفت هشت فرشته باشند و بصورت بزکوهی . ) ) (( کشیده نزل برمه ماهی از فرش فکنده حمل بر هم حامل العرش . ) ) ( اسرارنامه )
