( حامضة ) حامضة. [ م ِ ض َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از حمض و حموض ( منتهی الارب ) و حموضة. || ابل حامضة؛ شتران شورگیاه خورنده. ج ، حوامض. شترانی که گیاه شور خورده باشند. حامضة. [ م ِ ض َ ] ( اِخ ) چشمه آبی است مقابل چاه حُلوة واقع میان سمیراء و حاجر. ابوزیاد گوید: حامضة آبی است از آبهای بکربن کلاب. ( معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
چشمه آبی است مقابل چاه حلوه واقع میان سمیرائ و حاجر
