حامد عمادی

لغت نامه دهخدا

حامد عمادی. [ م ِ ع ِ ] ( اِخ ) حامدبن علی بن ابراهیم عمادی دمشقی. وی مفتی و پسر مفتی دمشق بود. مولد بسال 1103 هَ. ق. در دمشق. وی در فقه و ادب و فرائض زبردست و سی وچهار سال با وقار و هیبت مفتی بود. مؤلفات بسیار دارد، از آن جمله است : «الفتاوی » در دو مجلد بزرگ و «التفصیل بین التفسیر و التأویل » و «ضوءالصباح فی ترجمة ابی عبیدة الجراح » و «ترجمة الشیخ الاکبر» و «شرح خطبةالکشاف » و «رساله ای در افیون » و «مجموعه رسائل » و«دیوان » و «شرح بیتی الرقمتین ». وی بیشتر درسهای خودرا با خطبه ای از انشاء خویش افتتاح میکرد و این خطبه ها را در مجموعه ای گرد کرده اند. بسال 1171هَ. ق.1758/ م. در دمشق وفات یافت. ( الاعلام زرکلی ج 1 ص 208 ).
حامد عمادی. [ م ِ ع ِ ] ( اِخ ) حامدبن محمد قونوی عمادی. مفتی روم. او راست : الفتاوی الحامدیه در فقه به مذهب ابوحنیفه که ابن عامد آنرا تنقیح و بنام تنقیح الفتاوی الحامدیة نامیده است. ( معجم المطبوعات ص 739 ). چلبی گوید: فتاوای حامدیه در چهار مجلد است و مؤلف آن حامد بسال 985 هَ. ق. وفات یافته است. ( کشف الظنون ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد قونوی عمادی مفتی روم اوراست الفتاوی الحامدیه در فقه و بمذهب ابوحنیفه که ابن عامر آنرا تنقیح و بنام تنقیح الفتاوی الحامدیه نامیده است

پیشنهاد کاربران

بپرس