حالی بین. ( نف مرکب ) خلاف دوربین. که مآل بین نباشد : چشم را این نور [ نور مستعار ] حالی بین کندچشم عقل و روح را گرگین کند.مولوی.دمبدم بر رو فتد هر جا روددیده و جانی که حالی بین بود.مولوی.