[ویکی فقه] به زمان متصف بودن ذات به مشتق حال تلبس گفته می شود.
در مشتق اصولی از سه نوع " حال " بحث می شود:۱. حال تلبس؛۲. حال اسناد؛۳. حال نطق.
مراد از حال تلبس
مراد از حال تلبس، حال اتصاف ذات به مبدأ اشتقاق است؛ برای مثال، در جمله:" زید ضارب "، هنگامی که زید در خارج مشغول زدن است، متلبس به ضرب است؛ یعنی ذات زید، اتصاف به صفت ضرب دارد.
حقیقت بودن مشتق به لحاظ حال تلبس
اطلاق مشتق بر ذات، به لحاظ حال تلبس، به اتفاق اصولیون همیشه و در همه حال حقیقت است، زیرا زمان اتصاف ذات به مبدأ می تواند گذشته، حال و آینده باشد؛ مانند:" زید کان عالما "، " زید سیکون عالما " و " زید الآن عالم ".
در مشتق اصولی از سه نوع " حال " بحث می شود:۱. حال تلبس؛۲. حال اسناد؛۳. حال نطق.
مراد از حال تلبس
مراد از حال تلبس، حال اتصاف ذات به مبدأ اشتقاق است؛ برای مثال، در جمله:" زید ضارب "، هنگامی که زید در خارج مشغول زدن است، متلبس به ضرب است؛ یعنی ذات زید، اتصاف به صفت ضرب دارد.
حقیقت بودن مشتق به لحاظ حال تلبس
اطلاق مشتق بر ذات، به لحاظ حال تلبس، به اتفاق اصولیون همیشه و در همه حال حقیقت است، زیرا زمان اتصاف ذات به مبدأ می تواند گذشته، حال و آینده باشد؛ مانند:" زید کان عالما "، " زید سیکون عالما " و " زید الآن عالم ".
wikifeqh: حال_صدور