حافظه دسترسی غیریکپارچه

حافظه دسترسی غیریکپارچه یا نوما ( به انگلیسی: Non - uniform memory access ) طرحی از حافظهٔ رایانه می باشد که در چندپردازشی، جایی که زمان دسترسی به حافظه به مکان قرارگیری نسبت به پردازشگر مربوط است، استفاده می شود. تحت نوما، یک پردازشگر می تواند به حافظهٔ محلی خود سریعتر از حافظهٔ غیرمحلی ( حافظهٔ محلی پردازشگری دیگر یا حافظه مشترک بین پردازشگرها ) دست یابد. فواید نوما منحصر به چندین حجم کاری خاص مانند سرورهایی می باشد که داده هایش به طور معمول شدیداً به وظایف یا کاربرهایی وابسته است.
معماری های نوما به طور منطقی برگرفته از معماری چند پردازشی متقارن ( اس ام پی ) می باشند. آن ها به صورت تجاری در دههٔ ۱۹۹۰ توسط بروخ ( بعدها یونیسیس ) ، کانوکس کامپیوتر ( بعدها هیولت پاکارد ) سیستم های اطلاعاتی هانی ول ایتالیا ( بعدها گروپ بول ) ، سیلیکون گرافیکس ( بعدها سیلیکون گرافیکس اینترنشنال ) ، سیکوئنت کامپیوتر سیستمز ( بعدها آی بی ام ) ، دیتا جنرال ( بعدها ئی ام سی ) ، دیجیتال ( بعدها کامپک، حالا اچ پی ) ایجاد شدند. تکنیک های توسعه داده شده توسط این شرکت ها بعدها در چندین سیستم عامل شبه یونیکسی و نهایتاً در ویندوز ان تی استفاده شدند.
اولین اجرای تجاری از سیستم های با پایهٔ یونیکس، خانوادهٔ سرورهای چند پردازشی متقارن ایکس پی اس - ۱۰۰ بود که توسط دان گیلن برای شرکت وست سیستم های اطلاعاتی هانی ول ایتالیا ایجاد شدند.